-
1 dziki
adjwild; (człowiek, plemię) savage; ( okrutny) fierce, ferocious; ( nietowarzyski) anti-social* * *a.1. (= pierwotny) wild; dzika kaczka wild duck; dzika róża bot. dog rose ( Rosa canina); dzika puszcza wilderness; dziki koń wild horse; Dziki Zachód hist. Wild West; Dzikie Pola hist. Wild Plains; dzikie plemię primitive l. savage tribe.2. (= niepohamowany) unrestrained, wild; dzika radość wild joy; dziki tłum wild crowd; dzikie mięso pat. proud flesh; z dziką rozkoszą with great delight.3. (= przerażający, okrutny) terrible, horrible, fierce, ferocious; dzika walka fierce fight; dziki wrzask terrible yell; dziki wzrok crazy look.4. (= nieokrzesany) uncouth, crude; (= nieśmiały) shy.6. (= nielegalny) wildcat, illegal, unauthorized; dziki strajk wildcat strike; dzika plaża unguarded beach; dziki lokator squatter; dzika karta sport wild card.mpsavage, barbarian; zwyczaje dzikich customs l. traditions of savages.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > dziki
-
2 kacz|ka
f 1. Zool. duck- dzika kaczka a wild duck2. pot. (plotka) a piece of gossip; canard książk.- kaczka dziennikarska (a piece of) newspaper gossip3. (naczynie na mocz) (male) urinal 4. Lotn. canard aeroplane- □ kaczka krzyżówka Zool. mallard■ puszczać kaczki to play ducks and drakes- niech ją kaczki zdepczą! posp. blast her!- wszystko spływa po niej jak woda po kaczce everything is like water off a duck’s back to herThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > kacz|ka
-
3 Wildente
f -, -n -
4 dziki
-
5 Wildente
Wildente f dzika kaczka
См. также в других словарях:
czernica — ż II, DCMs. czernicacy; lm D. czernicaic 1. reg. «czarna jagoda» 2. zool. «Nyroca fuligula, dzika kaczka odznaczająca się czubem na głowie; u nas spotykana podczas ciągów wiosennych i jesiennych» … Słownik języka polskiego
klapak — m III, DB. a, N. klapakkiem; lm M. i łow. «młoda dzika kaczka, nie umiejąca jeszcze latać» … Słownik języka polskiego
krykucha — ż III, CMs. krykuchausze; lm D. krykuchauch łow. «dzika kaczka wyhodowana w niewoli, używana do wabienia kaczorów w czasie wiosennego okresu godowego» ‹ros.› … Słownik języka polskiego
ptactwo — n III, Ms. ptactwowie, blm «zbiorowo: ptaki dzikie lub hodowane; stado ptaków» Ptactwo domowe. Ptactwo błotne, wodne. ∆ Ptactwo łowne «ptaki uznane przez prawo łowieckie za zwierzynę będącą, w określonym czasie, przedmiotem polowania (m.in.… … Słownik języka polskiego
